Σελίδες

Thursday, November 8, 2012

Έκθεση

Τώρα, κανονικά θα έπρεπε να γράφω έναν πρόλογο με σκοπό να σας δώσω μια ιδέα για το τι θα διαβάσετε παρακάτω, καθώς και το λόγο που τα γράφω αυτά. Αλλά δεν πρόκειται. Έξυπνοι άνθρωποι είστε, ματάκια έχετε, μπορείτε να καταλάβετε και μόνοι σας το θέμα διαβάζοντας παρακάτω. Εγώ δεν πρόκειται να πω τίποτα.


Στο κυρίως θέμα θα ήταν σωστό να γράψω λεπτομέρειες για το θέμα της έκθεσης και να γράψω προσωπικές απόψεις πάνω στο θέμα. Και όλα αυτά, όπως τα λένε τα βιβλία: με σωστό λεξιλόγιο και καλή σύνταξη, χωρίς να χρησιμοποιώ καθομιλουμένη και χωρίς ορθογραφικά λάθη. Επίσης, πρέπει να χρησιμοποιήσω μια πληθώρα λέξεων για να γράψω το ίδιο πράγμα πεντακόσιες φορές χωρίς να κάνω τον αναγνώστη να ενοχλείται που χρησιμοποιώ την ίδια λέξη ξανά και ξανά. Βέβαια, αυτό είναι άδικο, γιατί μια λέξη όπως και κάθε λέξη δεν διαφέρει από καμία άλλη λέξη και δεν είναι σωστό να αντικαταστούμε μια λέξη με μια άλλη λέξη αν η συγκεκριμένη λέξη είναι η πρώτη λέξη που μας έρχεται στο μυαλό, όταν ψάχνουμε μια λέξη. Κάτι άλλο που πρέπει να κάνω είναι να μην γράφω συμπυκνωμένα πληροφορίες και να μην γράφω λακωνικά. Αυτό κι αν είναι βλακεία γιατί πρώτον, οι αρχαίοι, που όπως όλοι ξέρουμε, ήταν σοφοί, έλεγαν "το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" και επίσης, σε καιρούς οικονομικής κρίσης, δεν είναι δυνατόν να ξοδεύουμε χαρτί για να γράφουμε κάτι που μας υπαγορεύει ένας καθηγητής και θα μπορούσε να γίνει και προφορικά. Γιατί, ας το παραδεχτούμε, ακόμα και ο Μπαμπινιώτης ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος δεν θα καθόταν να σκεφτεί πως να γράψει γράμμα σε ένα φίλο του, όσο ένας μαθητής όταν η καθηγήτρια του βάζει μια άσκηση τύπου "Γράψε ένα γράμμα στο φίλο δι' αλληλογραφίας σου για το πως πέρασες το καλοκαίρι". Ποιος έχει φίλους δι' αλληλογραφίας τη σήμερον ημέρα; Βασικά, ποιος γράφει γράμματα τη σήμερον ημέρα; Ο περισσότερος κόσμος τουλάχιστον, δεν πρόκειται να γράψει σε γράμμα τις εντυπώσεις του για κάτι, θα σηκώσει το ρημάδι το χέρι του και θα πάρει τηλέφωνο. Το μόνο είδος γράμματος που υπάρχει σήμερα είναι η cart postal, η οποία έχει μόνο πέντε σειρές και δεν μπορείς να γράψεις εξακόσιες λέξεις πάνω.


Για επίλογο, θα έπρεπε να συμπυκνώσω όλα όσα είπα παραπάνω. Αλλά όπως είπα και στον πρόλογο, έξυπνοι είστε, δεν χρειάζεται να το κάνω αυτό. Αν δεν έχετε καταλάβει το θέμα και χρειάζεστε κάποια υπενθύμιση για το τι έγραφα μόλις τελειώσετε να το διαβάσετε, μάλλον εσείς έχετε κάποιο πρόβλημα μνήμης ή κατανόησης. Πάντως, δεν είναι δικό μου το φταίξιμο αν εσείς χρειάζεστε κάτι τέτοιο.

(Καλό; Εγώ το σκέφτηκα...)

No comments:

Post a Comment