Σελίδες

Sunday, March 23, 2014

Diabolik Lovers-Anime Review

I saw the whole anime in four hours. Or something. It wasn't that it was so interesting and exciting and I couldn't wait to  know what will happen in the end. The main reasons I watched it-and liked it-were the back stories of the Sakamaki brothers (I am always fond of stories with full,half and step siblings being the main characters) and because the Sakamaki brothers were fucking hot. Ok, that may have been the first reason.
It was sort of annoying how Yui went from one vampire sucking her blood to another.(And that there were making blood-sucking-from-a-crying-girl sound like sex. Then again, I should have guessed) I also wanted a little more action(or at least, communication) between Cordelia, Ayato, Kanato and Laito in the end. After I checked diabolik lovers wiki I realised that quite a few interesting details weren't mentioned in the anime (spoiler: like the fact that Cordelia was sexually abusing Laito) and that the brothers' father was totally absent. So did Yui's back story. Who is her father? How about her mother?
I think there will be a season 2, which I will watch. I don't think I'll love it, but I hope it's going to fill in some plot holes.

Bisous,
Vcay
xxxxxxx

Thursday, March 13, 2014

Déjà vu: Στο ίδιο έργο θεατές

Αποκτήσαμε μία καλή εικόνα του τι είναι το déjà vu στην ταινία Matrix, όταν οι μηχανές κατάφεραν να «μπουν στο σύστημα» και να το επηρεάσουν. Το φαινόμενο, όμως, εκτός από «θέμα» για έργα επιστημονικής φαντασίας, είναι άκρως αληθινό και επίσημες έρευνες δείχνουν ότι έχει συμβεί στο 70% του παγκόσμιου πληθυσμού, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Λογοτεχνικά έργα του παρελθόντος, άλλωστε, μαρτυρούν πως δεν πρόκειται για νέο φαινόμενο. Το άρθρο συνεχίζεται παρακάτω Τι είναι, όμως, ακριβώς το déjà vu και γιατί μας συμβαίνει;
Οι ειδικοί φωτίζουν ένα από τα μυστηριώδη φαινόμενα του ανθρώπινου εγκέφαλου. Τι είναι το déjà vu; Ο όρος «προμνησία» (ελληνιστί) περιγράφει την αίσθηση ότι κάποιος έχει δει ή βιώσει μία κατάσταση ξανά στο παρελθόν. Η γαλλική έκφραση déjà vu που χρησιμοποιείται παγκοσμίως σημαίνει «ήδη ιδωμένο». Η εμπειρία της προμνησίας συνοδεύεται συνήθως από μία αίσθηση «παράξενου» και οι περισσότεροι που μας έχει συμβεί την αποδίδουμε σε κάποιο όνειρο, αν και μέσα μας νιώθουμε ότι πραγματικά έχει συμβεί στο παρελθόν. Ψυχολόγοι και νευροφυσιολόγοι έχουν ερευνήσει σε βάθος το θέμα και μία πρώτη εξήγηση που δίνουν είναι ότι πιθανώς πρόκειται για μία ανωμαλία της μνήμης. Ότι ο εγκέφαλος, δηλαδή, εσφαλμένα «πιστεύει» ότι έχει καταγράψει μία εμπειρία, ενώ δεν την έχει, γιατί το άτομο δεν είναι ποτέ σε θέση να ανακαλέσει την χρονική στιγμή που αυτή η εμπειρία συνέβηκε ή υπό ποιες συνθήκες.
Άλλες έρευνες δείχνουν συσχέτιση της προμνησίας με διαταραχές όπως η σχιζοφρένεια ή η επιληψία, ενώ στην παραψυχολογία συνδέεται -χωρίς, βέβαια, να υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις- με τη μετενσάρκωση, εννοώντας ότι η εμπειρία συνέβηκε σε προηγούμενη ζωή του ατόμου, ή την εξωαισθητηριακή αντίληψη, ότι το άτομο έχει «προφητέψει» την εμπειρία μέσω π.χ. ενός ονείρου. Σε ποιους συμβαίνει συχνότερα; Το φαινόμενο της προμνησίας μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε. Ωστόσο έρευνες έχουν παρατηρήσει ότι προκύπτει κυρίως σε άτομα με έντονη, ζωηρή φαντασία. Άτομα που ταξιδεύουν συχνά αναφέρουν κατά κόρον τέτοιες εμπειρίες, σε αντίθεση με άτομα που μένουν πολύ στο σπίτι, ενώ παρατηρείται και σε άτομα με ανώτερα ή ανώτατα ακαδημαϊκά πτυχία –ίσως γιατί έχουν διαβάσει πολύ Προυστ και Τολστόι ή έχουν δει πολλές φορές την ταινία «Groundhog Day». Τέλος, τα ποσοστά ατόμων με συχνά déjà vu αυξάνονται στις νεαρές ηλικίες, γύρω στην εφηβεία, και μειώνονται στους μεσήλικες. Επιπλέον, Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο παρατηρείται συχνότερα σε άτομα εξασθενημένα, κουρασμένα ή ιδιαίτερα στρεσαρισμένα –είναι αυτές οι καταστάσεις που «θολώνουν» την βραχυπρόθεσμη και την μακροπρόθεσμη μνήμη και που συχνά προκαλούν και το φαινόμενο jamais vu, το αντίθετο του déjà vu, κατά το οποίο κοιτάζουμε οικεία αντικείμενα ή λέξεις και αδυνατούμε να τα θυμηθούμε ή να τα αναγνωρίσουμε. Τι λένε οι ειδικοί; «Τα περισσότερα ερευνητικά δεδομένα σχετίζουν την εμπειρία του déjà vu με τη μνήμη και τα κέντρα ελέγχου της στον εγκέφαλο. Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί προκειμένου να αναζητηθούν πιθανά αίτια εμφάνισης του φαινομένου. Από τη μία οι ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις χαρακτηρίζουν το φαινόμενο ως την εκπλήρωση κάποιας φαντασίωσης ή επιθυμίας ενώ από την άλλη η Νευροψυχολογία και η Ψυχιατρική αποδίδουν το φαινόμενο σε λανθασμένη εγκεφαλική διεργασία που συγχέει παρελθοντικά με τωρινά βιώματα.
Μία άλλη εξήγηση αποδίδει την εμφάνιση του φαινομένου στην ‘κρυπτοαμνησία’ όπου σημαντικά κομμάτια μαθημένων πληροφοριών χάνονται παρόλο που αποθηκεύονται στον εγκέφαλο. Οι πληροφορίες που απομένουν δημιουργούν την αίσθηση της οικειότητας λόγω της παρούσας κατάστασης, ενός γεγονότος ή ενός συναισθήματος», λέει η κλινική ψυχολόγος- νευροψυχολόγος δρ. Τέσσα Χριστοδούλου. Η ίδια, αναφερόμενη στον ρόλο του στρες στην εμφάνιση του déjà vu, κάνει λόγο για έρευνες που έχουν δείξει το ακριβώς αντίθετο: Ότι συμπτώματα του φαινόμενου συμβαίνουν συχνότερα όταν το άτομο είναι ξεκούραστο και ήρεμο. Επιπλέον, ως προς το γιατί μας συμβαίνει δείχνει να συμφωνεί με την άποψη του ψυχολόγου Alan Brown, ο οποίος ανέπτυξε την θεωρία της διαιρούμενης προσοχής όσον αφορά την εμφάνιση του déjà vu. Η μειωμένη συγκέντρωση την ώρα της επεξεργασίας των πληροφοριών μπορεί να οδηγήσει σε μη συνειδητή κωδικοποίηση με αποτέλεσμα τα δεδομένα να αποθηκεύονται στον εγκέφαλο χωρίς όμως να το καταλαβαίνουμε και έτσι να δημιουργείται το αίσθημα της περιβαντολλογικής οικειότητας. Επίσης πολλές φορές κάποια χαρακτηριστικά σε ένα χώρο ή κατάσταση μπορεί να είναι όντως παρόμοια με κάποια που το άτομο έχει βιώσει στο παρελθόν με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να δημιουργεί μία ολόκληρη εικόνα από παρελθοντικές πληροφορίες. Έχει βρεθεί ότι ο μέσος κροταφικός λοβός είναι το μέρος του εγκεφάλου που εμπλέκεται στην επεξεργασία της μνήμης. Ο μέσος κροταφικός λοβός αποτελείται από την παραιπποκάμπια έλικα, ένα όργανο που καθορίζει τι είναι οικείο και τι όχι. Ο κροταφικός λοβός του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου είναι υπεύθυνος για την διεργασία των πληροφοριών που λαμβάνει κάποιος από το περιβάλλον. Ο κροταφικός λοβός λαμβάνει δύο φορές αυτές τις πληροφορίες με μία μικρή καθυστέρηση: μία φορά απευθείας και μία μετά την παράκαμψη μέσω του δεξιού ημισφαιρίου. Αν υπάρξει μεγαλύτερη καθυστέρηση στη μετάδοση των πληροφοριών ο εγκέφαλος μπορεί να τις κωδικοποιήσει ως παρελθοντικές μνήμες που έχουν ήδη επεξεργαστεί εξηγώντας το αίσθημα της οικειότητας. Τέλος, λέει η κ. Χριστοδούλου, κατά τη διάρκεια της ζωής μας αποθηκεύουμε μνήμες από διαφορετικές καταστάσεις της καθημερινότητας αλλά και από ταινίες, εικόνες και βιβλία που διαβάζουμε. Κάποιες από αυτές είναι τόσο έντονες που αν δούμε ή ακούσουμε κάτι παρόμοιο σε σχέση με αυτές δημιουργείται το συναίσθημα του déjà vu. Οι έρευνες που σχετίζουν το déjà vu με ψυχιατρικές και νευρολογικές διαταραχές όπως το άγχος και η μείζονα κατάθλιψη, η σχιζοφρένεια και ανάλογες ψυχωτικές διαταραχές αλλά και με την επιληψία δεν θα πρέπει να οδηγήσουν κάποιον που βιώνει το φαινόμενο στο να σκεφτεί ότι πάσχει από μία τέτοια διαταραχή. Ο νευρολόγος κ. Γεώργιος Καπαρός εξηγεί ότι αυτό δεν είναι το μοναδικό σύμπτωμα που συνδέεται με αυτές τις διαταραχές και ότι κάλλιστα μπορεί να συμβεί και σε εντελώς φυσιολογικά άτομα, τουλάχιστον μία με δύο φορές στην ζωή τους. Συμπληρώνει δε η κ. Χριστοδούλου ότι στις μη παθολογικές καταστάσεις η διάρκεια του déjà vu είναι από 10 ως 30’’ ενώ στις παθολογικές είναι αρκετά μεγαλύτερη.


Πηγή: http://antichainletter.wordpress.com/2011/12/20/deja-vu/

5 Αστικοί Θρύλοι του Υπερφυσικού

Spring Heeled Jack
Η αγγλική λαογραφία είναι πλούσια σε ιστορίες με νεράιδες και άλλα υπερφυσικά φαινόμενα, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα βοήθησαν τη βικτοριανή δεισιδαιμονία του Spring Heeled Jack. Ψηλός και λεπτός, με φλογερά κόκκινα μάτια, με μαύρο μανδύα και δαιμονική εμφάνιση, ο Spring Heeled Jack αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1837 και σύντομα «εμφανίστηκε» σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία, από το Λονδίνο μέχρι και τη Σκωτία. Γνωστός για την ικανότητά του να κάνει απίστευτα άλματα και να αποφεύγει τη σύλληψη, αυτή η φοβερή οντότητα έγινε σύντομα το θέμα της σύγχρονης φαντασίας και παραμένοντας κρυφή η φύση και η ταυτότητά του έχει γίνει γνωστός αστικός μύθος.
Οι αναφορές του Τύπου οδήγησαν σε μια μαζική υστερία στα τέλη του 19ου αιώνα, και αν και λιγότερες πλέον, συνεχίστηκαν οι «εμφανίσεις» του και τον 20ο αιώνα στην Πράγα και το Τέξας. Παραφυσικές θεωρίες τον συνδέουν με φαντάσματα, δαίμονες, ακόμη και εξωγήινους. Αλλά η φήμη του ότι είναι πιο πολύ άτακτος παρά κακόβουλος οδήγησαν τους σκεπτικιστές στο να του κολλήσουν την ταμπέλα του “φαρσέρ”. Ένας ύποπτος ήταν ένας νεαρός Ιρλανδός ευγενής, ο Henry Beresford, 3ος Μαρκήσιος του Waterford. Αλλά σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν είναι σίγουρο, ο Spring Heeled Jack ζει στις σκιές των αστικών θρύλων.
The Vampire Highgate (Ο βρικόλακας του Highgate)
Στον κόσμο των υπερφυσικών αστικών μύθων, δεν υπάρχει πιο περίεργος από την ιστορία του Vampire Highgate, ο οποίος υποτίθεται ότι στοίχειωνε το νεκροταφείο Highgate του Λονδίνου στις αρχές του 1970. Τα εγκαταλελειμμένα και κατάφυτα νεκροταφεία είναι παράξενα και υποβλητικά, αλλά το Highgate μάλλον έπεισε τη φαντασία πολλών νέων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των Seán Manchester και David Farrant.
Τον Δεκέμβριο του 1969 ο David Farrant έψαξε για περισσότερους μάρτυρες, όταν ανέφερε «μια γκρίζα φιγούρα» στο νεκροταφείο Highgate. Αρκετοί ντόπιοι ανταποκρίθηκαν, αλλά λίγες θεάσεις είχαν κοινά χαρακτηριστικά. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Seán Manchester δήλωσε στην Hampstead and Highgate Express ότι «ένας βασιλιάς βαμπίρ των απέθαντων» θάφτηκε στο νεκροταφείο στις αρχές του 18ου αιώνα, η γκρίζα εικόνα έγινε ο Highgate Vampire και ένας αστικός μύθος γεννήθηκε.
Ο Manchester υποστήριξε πως ο βρικόλακας είχε κληθεί από σατανιστές, και πως το σώμα του θα έπρεπε να παλουκωθεί, να αποκεφαλιστεί και να καεί -σύνηθες πρακτική κάποτε για τα βαμπίρ, αλλά παράνομη σήμερα. Ο ανταγωνισμός μεταξύ του Farrant και του Manchester έφθασε στο αποκορύφωμά του την Παρασκευή 13 Μαρτίου 1970 όταν ένας όχλος ξεκίνησε ένα “επίσημο” κυνήγι βαμπίρ στο Highgate παρά τις προσπάθειες της αστυνομίας να τους σταματήσει. Μετά από αυτό το αλλοπρόσαλλο θέαμα, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο παράξενα, και ο Farrant -ο οποίος, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, πάντα αντιτίθονταν ότι ευθύνονται τα βαμπίρ για τα όσα υπερφυσικά συνέβαιναν στο Highgate- συνελήφθη τον Αύγουστο του 1970 έχοντας στη κατοχή του έναν σταυρό και έναν ξύλινο πάσσαλο.
Ο Manchester προχώρησε ακόμη περισσότερο, και σε μια προφανή περίπτωση του θρύλου τοποθέτησε σκόρδο και αγίασμα σε μια κατακόμβη, που υποστήριξε ότι είχε οδηγηθεί από ένα κορίτσι που υπνοβατούσε. Σχεδίαζε να καρφώσει ένα παλούκι σε ένα σώμα αλλά απετράπη από κάποιον σύντροφο του. Οι παράξενες δραστηριότητες των David Farrant και Seán Manchester έχουν παγιώσει τον θρύλο του Vampire Highgate στην τοπική λαογραφία.
Bloody Mary (Αιμοσταγής Μαρία)
Σίγουρα ένας από τους πιο ανησυχητικούς αστικούς μύθους γύρω από το υπερφυσικό, η Bloody Mary έχει πολλές παραλλαγές, οι περισσότερες εκ των οποίων αφορούν το κάλεσμα της λέγοντας το όνομα της 3-100 φορές μπροστά σε ένα καθρέφτη. Συχνά σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, τα μεσάνυχτα, οι συμμετέχοντες σε αυτό το απόκοσμο “παιχνίδι” συνήθως τραγουδούν “Bloody Mary” 13 φορές, και τελικά το φάντασμα εμφανίζεται από πίσω τους και σε ορισμένες εκδοχές της ιστορίας, ή τους δολοφονεί βάναυσα ή τους τραβά μέσα στον καθρέφτη. Σε άλλες εκδοχές, επικαλούνται το φάντασμα της και ένα νεκρό πρόσωπο της επιλογής τους, με τους οποίους μπορούν να μιλήσουν μέχρι και 8 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα.
Ενώ η πραγματική ταυτότητα της Bloody Mary παραμένει ένα μυστήριο, έχει συνδεθεί με πάρα πολλές γυναίκες. Από κάποια μητέρα που αυτοκτόνησε επειδή κατηγορήθηκε λανθασμένα πως δολοφόνησε τα παιδιά της μέχρι τη Mary Worth, ένα από τα θύματα των δικών των μαγισσών του Σάλεμ, ακόμη και την Μαρία Α΄ της Αγγλίας, η οποία είχε μερικές αποβολές και ήταν γνωστή ως Bloody Mary για την εκτέλεση αμέτρητων αιρετικών. Ο μύθος χρονολογείτε από τη δεκαετία του 1960, με δανεικά ονόματα από ιστορικά πρόσωπα. Η ιστορία αλλάζει συχνά ανάλογα με το ποιος την λέει και έχει γίνει ένας σύγχρονος αστικός μύθος.
St. Mark’s Eve (η Παραμονή του Αγίου Μάρκου)
Στην Αγγλία από τον 17ο ως τα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρχε μια δεισιδαιμονία για την παραμονή της εορτής του Ευαγγελιστή Μάρκου (25 Απριλίου). Αν κάποιος καθόταν στην εκκλησία του χωριού για 3 ώρες (23:00-01:00), για 3 συνεχόμενα χρόνια, την τρίτη χρονιά θα μπορούσε να δει τα φαντάσματα των καταδικασμένων που θα πέθαιναν όλο τον επόμενο χρόνο να περνάνε μέσα από την εκκλησία.
Μερικές άλλες παραλλαγές του μύθου ήταν ακόμη πιο δυσοίωνες. Κάποιοι έλεγαν πως οι παρατηρητές θα έβλεπαν αποκεφαλισμένα ή σε σήψη πτώματα, ή και φέρετρα να πλησιάζουν. Στο Βόρειο Γιορκσάιρ, όπου ο μύθος ήταν ακλόνητος, η λαϊκή πεποίθηση έλεγε πως αν οι παρατηρητές κοιμόντουσαν ενώ παρατηρούσαν τα φαντάσματα θα πέθαιναν και αυτοί τον επόμενο χρόνο.
Doppelgänger
Αστικός μύθος ή επιστημονικό φαινόμενο; Το Doppelgänger λέγεται ότι είναι το φάντασμα ή το διπλό ψυχικό του εαυτού μας, και συνήθως θεωρείται κακότυχος οιωνός, κακό ή ακόμη και θάνατος. Φαντάσματα και πανομοιότυπα υπάρχουν στη λαογραφία από τους αρχαίους Αιγυπτίους μέχρι και τη Νορβηγική μυθολογία, αλλά και σε σύγχρονα περιστατικά. Αν οι ίδιοι δούμε το Doppelgänger του εαυτού μας λέγεται ότι είναι οιωνός θανάτου, ενώ αν το δει φίλος ή κάποιος από την οικογένεια μας θεωρείται απειλητική προειδοποίηση μιας επικείμενης καταστροφής.
Doppelgänger αναφέρθηκε πως έβλεπε ο Αβραάμ Λίνκολν. Μερικοί ασθενείς σε ένα νοσοκομείο της Βομβάης ισχυρίστηκαν πως είδαν τον Ινδό μύστη Osho σε αρκετές περιπτώσεις, παρά το ότι αυτός ήταν αλλού. Ακόμη και σήμερα, πολλοί αναφέρουν ότι έχουν δει τον εαυτό τους με την περιφερειακή όραση τους, παρά το ότι δεν υπήρχε δυνατότητα αντανάκλασης. Ακούγεται σαν τον τέλειο αστικό μύθο, αλλά μια μελέτη στο περιοδικό Nature το 2006 ανέφερε πως παρόμοια αποτελέσματα παρατηρήθηκαν και σε έναν ασθενή που έπασχε από επιληψία. Σε αρκετές περιπτώσεις, όταν έγινε ηλεκτροσόκ στο αριστερό κροταφοβρεγματικό του εγκεφάλου του ασθενούς, ένιωσε την παρουσία ενός προσώπου ακριβώς πίσω του και η στάση του σώματος του ταυτιζόταν με τη δική του.

Πηγή:http://antichainletter.wordpress.com/2011/11/25/5myths/

Monday, March 10, 2014

Κάπου ν' ανήκεις

Δεν έχω λόγια. Σοβαρά. Το βιβλίο γαμάει. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις την τύφλα σου από ποδόσφαιρο(βλέπε innocent traitors), δεν έχει καμία σημασία. Γιατί για το Γιάννη δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Είναι φανατικός στο φουλ παοκτζής μέχρι το κόκκαλο, αλλά πραγματικά αναγνωρίζει και σέβεται τις επιλογές των άλλων, είτε είναι μέλος της ομάδας τους σχολείου, είτε ένας μαλάκας παοκτζής που τυχαίνει να είναι στο γήπεδο. Γι' αυτό, σκέφτεται, ας σώσουμε το Χάρη και δεν πειράζει μωρέ, ας τα πάρει μαζί μας λίγο ο Βαγγέλης. Τι θα γίνει;
Όσοι το έχουν διαβάσει θα καταλάβουν.
Δεν υπάρχουν σήμερα πολλοί άνθρωποι σαν το Γιάννη.
Πιστεύω πως δεν υπάρχει κάποιος που να διάβασε αυτό το βιβλίο και να μην του άρεσε.
Και για να πάρετε μια ιδέα για το πόσο τέλειο είναι, να τι γράφει η πρώτη σελίδα:
ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ:
ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ,
ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ-
άσε, δεν θα σας πω. Να το αγοράσετε και να μάθετε!
Vcay
xxxxxxx