Έχω βαρεθεί τη συμπεριφορά της.
"Έκανα αυτό...έκανα το άλλο...." Μιλάει όλο για τον εαυτό της. Πάντα γυρίζει τη συζήτηση στο τι έκανε αυτή. Μας έχει πει την ιστορία της ζωής της καμία 20αρια φορές. Άσε που σχεδόν όλα είναι ψέματα.
Και να ήταν μόνο αυτό;
Πέρσι, δευτέρα γυμνασίου εμείς, πρώτη αυτή, μιλούσαμε για λίγο στο διάλειμμα. Φέτος κατάλαβε πως η κολλητή μου είναι πιο ενδιαφέρον άτομο από μένα (που είναι-αλλά τέλος πάντων) και τώρα με γράφει κανονικότατα. Όταν την βλέπω στο διάδρομο και δεν είμαι μαζί με την κολλητή μου, το μόνο που θα μου πει είναι κάτι τύπου "Που είναι η Ζ.;" ή "Πες στη Ζ....".
Είναι η τρίτη φορά που το παθαίνω αυτό.
Η πρώτη; Στην πέμπτη δημοτικού, που ακόμα δεν είχαμε βγει απ' τ' αυγό. Κάναμε παρέα εγώ, η Ζ. και ένα άλλο κορίτσι με την καινούρια της τάξης. Μόλις η καινούρια τα βρήκε με τα κορίτσια του άλλου τμήματος (του by the way στην αρχή τις σνόμπαρε) εμάς ούτε να γυρίσει να μας δει.
Μετά στην έκτη. Πάλι το ίδιο concept : καινούριο κορίτσι, μας μιλούσε μέχρι να γίνει super δημοφιλής και μετά ούτε τα ονόματά μας θυμόταν. Ένα ξερό "Γεια" στο δρόμο και πολύ είναι. Που καθόμασταν εγώ και η Ζ. και την παριγορούσαμε που κανείς δεν τη συμπαθεί.
Θέλω σε κάποια φάση κάποιος να θέλει να με γνωρίσει επειδή είμαι εγώ: η ξενέρωτη, βαρετή Β... Όχι γιατί θέλει κάποιον για καβάτζα όταν δεν έχει κανένα φίλο και μετά να μου συμπεριφέρεται σαν σκουπίδι. Όχι να θέλει να γνωρίσει εμένα και να με βλέπει ως μέσο για να γνωρίσει άλλους.
Προς το παρόν, τέσσερα άτομα το έχουν καταφέρει αυτό.
Zoe (ότι και να πεις μπλε είναι και κόψε το λαιμό σου)
Katherine (πότε παντρευόμαστε;)
Georgina (ότι να ναι)
Vasia (κρίμα που φεύγεις...Θα μας λείψεις! :-*)
Vcay
=BFFE
Δεν θα τις άλλαζα με τίποτα.
"Έκανα αυτό...έκανα το άλλο...." Μιλάει όλο για τον εαυτό της. Πάντα γυρίζει τη συζήτηση στο τι έκανε αυτή. Μας έχει πει την ιστορία της ζωής της καμία 20αρια φορές. Άσε που σχεδόν όλα είναι ψέματα.
Και να ήταν μόνο αυτό;
Πέρσι, δευτέρα γυμνασίου εμείς, πρώτη αυτή, μιλούσαμε για λίγο στο διάλειμμα. Φέτος κατάλαβε πως η κολλητή μου είναι πιο ενδιαφέρον άτομο από μένα (που είναι-αλλά τέλος πάντων) και τώρα με γράφει κανονικότατα. Όταν την βλέπω στο διάδρομο και δεν είμαι μαζί με την κολλητή μου, το μόνο που θα μου πει είναι κάτι τύπου "Που είναι η Ζ.;" ή "Πες στη Ζ....".
Είναι η τρίτη φορά που το παθαίνω αυτό.
Η πρώτη; Στην πέμπτη δημοτικού, που ακόμα δεν είχαμε βγει απ' τ' αυγό. Κάναμε παρέα εγώ, η Ζ. και ένα άλλο κορίτσι με την καινούρια της τάξης. Μόλις η καινούρια τα βρήκε με τα κορίτσια του άλλου τμήματος (του by the way στην αρχή τις σνόμπαρε) εμάς ούτε να γυρίσει να μας δει.
Μετά στην έκτη. Πάλι το ίδιο concept : καινούριο κορίτσι, μας μιλούσε μέχρι να γίνει super δημοφιλής και μετά ούτε τα ονόματά μας θυμόταν. Ένα ξερό "Γεια" στο δρόμο και πολύ είναι. Που καθόμασταν εγώ και η Ζ. και την παριγορούσαμε που κανείς δεν τη συμπαθεί.
Θέλω σε κάποια φάση κάποιος να θέλει να με γνωρίσει επειδή είμαι εγώ: η ξενέρωτη, βαρετή Β... Όχι γιατί θέλει κάποιον για καβάτζα όταν δεν έχει κανένα φίλο και μετά να μου συμπεριφέρεται σαν σκουπίδι. Όχι να θέλει να γνωρίσει εμένα και να με βλέπει ως μέσο για να γνωρίσει άλλους.
Προς το παρόν, τέσσερα άτομα το έχουν καταφέρει αυτό.
Zoe (ότι και να πεις μπλε είναι και κόψε το λαιμό σου)
Katherine (πότε παντρευόμαστε;)
Georgina (ότι να ναι)
Vasia (κρίμα που φεύγεις...Θα μας λείψεις! :-*)
Vcay
=BFFE
Δεν θα τις άλλαζα με τίποτα.
No comments:
Post a Comment